Λύσε μου μια απορία… είσαι καλύτερα τελικά χωρίς αγάπη; Σε είδα να κάθεσαι σε μια γωνιά, κοιτούσες έξω από το παράθυρο, σε ένα μικρό σπίτι. Δεν είχες άλλη επιλογή. Έπρεπε να ξεφύγεις από μια αρρωστημένη κατάσταση και να βρεις ένα χώρο αποκλειστικά για σένα. Μου είπες θα ζήσω χωρίς αγάπη από δω και πέρα. Σε κοίταξα με απορία, τα μάτια σου είχαν αδειάσει από κάθε είδους συναίσθημα. Πόσο οι λάθος επιλογές μπορούν να σε παγώσουν, να σε κάνουν να κοιτάς τα πάντα με ένα βλέμμα κενό!
Συνέχισα να αναρωτιέμαι πώς μπορείς να νικήσεις τον θάνατο που σε έχει κυκλώσει, χωρίς αγάπη, όχι δεν γίνεται. Η αγάπη είναι αόρατη δύναμη, είναι το κίνητρο για την ίδια την ζωή. Εσύ δεν κουνήθηκες, έμεινες να κοιτάς έξω χωρίς όμως να βλέπεις τίποτα. Το σκοτάδι άρχισε να απλώνεται μέσα σου και το άφησες εσύ. Πήγα δίπλα σου. Δεν μπορώ να δεχτώ ότι θα σβήσεις από την ζωή σου το πιο σημαντικό συναίσθημα της ζωής, ένα συναίσθημα δώρο Θεού. Σαν πορσελάνινη κούκλα ήσουν, όμορφη εύθραυστή, γυάλινη. Φοβόμουν να σε αγκαλιάσω, μην μου σπάσεις και γίνεις χίλια κομμάτια. Τα κενά σου μάτια με τρόμαξαν, είχαν γίνει μαύρα. Δεν το σκέφτηκα για πολύ, έτρεξα και σε αγκάλιασα, ήθελα να σου μεταφέρω την δική μου αγάπη για την ζωή, την αγάπη μου για την ίδια, ήθελα να ζεστάνω την παγωμένη της καρδιά. Δεν κουνήθηκες, αλλά εγώ δεν πτοήθηκα, έμεινα για αρκετή ώρα σε αύτη την στάση, εγώ σήμερα θα σε κάνω να πιστέψεις ξανά στην αγάπη, θα θεραπεύσω την ψυχή σου.
Μετά από πολύ ώρα ένιωσα κάτι υγρό στο μάγουλο μου, ήταν τα δάκρυά σου που ξεχύθηκαν μέσα από την ψυχή σου, τα μάτια σου άρχισαν να φωτίζονται και το κορμί σου άρχισε να βγάζει μια ζέστη. Εκεί μέσα στα δάκρυα και την αγκαλιά, πίστεψες σε μένα και σε μια αγάπη που εκείνη την στιγμή έγινε αιώνια. Πίστεψες στις στιγμές που πρέπει να χαμογελάς και να τις απολαμβάνεις, πριν χαθείς για πάντα...
Comments