Υπήρξε άδικη η ζωή μαζί μου ή μήπως εγώ η ίδια ήμουν άδικη με το ίδιο μου τον εαυτό; Για να μην στεναχωρηθούν οι άλλοι έβαζα εμένα στο τέλος, με έσβηνα κάθε φορά που μου έλεγαν σκέψου τον άλλον. Ώσπου σκεφτόμουν τους άλλους και εξαφάνισα εμένα.
Αλλά ακόμα και τότε πάντα σηκωνόμουν και πρόσφερα χαμόγελα. Έκρυβα τις δυσκολίες μου κάτω από την κουβέρτα της ψυχής μου, ένα χαμόγελο ήταν αυτό που μου έδινε δύναμη.
Comments