Στις θάλασσας τα νερά παρέα διασχίσαμε τα κύματα, όσο κι αν ήταν δυνατά, τόσο πείσμα είχαμε να τα προσπεράσουμε. Σε αυτό το ταξίδι χάθηκε ο ένας στην ψυχή του άλλου. Μέρες σκοτεινές σαν τον βυθό, μα το άγγιγμά σου ήταν το φως που ελπίδα και χαμόγελα χάριζε.
top of page
bottom of page
Comments